Ik lees net even terug wat ik de vorige keer schreef, en vandaag heb ik wat vertellen over een andere instantie. Ooit (2 maanden geleden) dacht ik dat die mensen bij de Kamer van Koophandel heel lastig waren, maar nu zijn ze van hun troon verstoten door de douane.
Wauw. Ongelooflijk. Eigenlijk zijn er geen woorden voor. Maar goed, daar schieten jullie niks mee op. 🙂 Drie weken geleden meldde er zich een vrachtwagen voor ons bij de grens. Daar is ie een paar dagen gebleven, er was ‘iets’ met de documenten, maar goed, wij hadden geen haast en hoefden ook het probleem niet op te lossen, dus maakten we ons nog niet zo druk. Rond die tijd vertrok ook een andere vrachtwagen uit NL, met ook spullen voor ons.
Op beide vrachtwagens stond een machine van hetzelfde merk, met een flink waardeverschil. De papieren waren omgewisseld, maar dat was aan de grens weer opgelost, dachten wij. Uiteindelijk bleek dat we de duurste machine bij de douane hadden met papieren waarop stond dat ie aanzienlijk goedkoper was en die papieren waren ook nog eens ‘aangemeld’ in het systeem. Dat was natuurlijk een prachtreden om ons van fraude te beschuldigen, want ‘jullie willen belasting ontduiken’. Dat we alle belastingen in 1 keer betaald hadden voor beide trucks interesseert echt niemand.
Vervolgens klopten de gewichten ook niet en hadden we 1 ton te veel. De hele vrachtwagen moest leeg, wat nogal een operatie is, op een feestdag. Vervolgens moest alles een nacht buiten blijven omdat de weegbrug dicht was, grrrrrr. De pallets met persoonlijke spullen mochten we bij het bewakershuisje zetten, die waren wel weer blij met een extraatje.
Volle truck
Onderdeeltje zaaibedbereiding. Wat een gouden kraanmachinist hadden we, kon die kerel wel zoenen! 🙂
En hop, weer wat de lucht in. Moldaven kunnen soms echt malloten zijn, dus toen de truck en kraanchauffeur gewoon snapten waar het om ging, sprongen de tranen van opluchting me in de ogen. En een schouderklopje voor onze eigen Vadim natuurlijk!
Spullen opgraven in de tweede truck. Lekker lomp met die banden. Andere kraanmachinist, gelukkig waren de spullen wat gemakkelijker te verplaatsen en is het goed gegaan.
Allerlei andere dingen op de papieren klopten ook niet en al met al hebben we 10 werkdagen met de eerste truck bij de douane gestaan. Je dag bestaat dan uit het verzinnen van allerlei verklaringen, die op papier krijgen van verschillende partijen, brieven schrijven naar de douane (ze hebben weer wat nieuws, je mag niet meer met ze praten :-S), genegeerd worden door je broker die niet meer weet wat ze moet doen, af en toe ontploft omdat ze niks aan je verdient, de chauffeur van het lijf houden die al twee weken op hetzelfde terrein staat te koekeloeren en dat niet zo vreselijk prettig vindt, af en toe verrot gescholden worden door de eigenaar van de truck omdat ie al een week geleden geladen had moeten worden, uit alle macht iets gedaan krijgen van alle mensen die je maar kan verzinnen en geen steek verder komen en nog wat andere stressvolle dingen.
Na twee weken waren we ingeklaard, maar nu moeten we nog een procedure vanwege die ‘fraude’ afronden voor we de tweede truck kunnen inklaren en die heeft hetzelfde probleem. Nu zou een NL-er denken dat je dat dan even tegelijk afhandelt? Nou, niet dus. Plus dat ze dode bonenkevers in onze erwten hebben gevonden. Mevrouw, ze zijn DOOD (door een speciale behandeling omdat wij ze ook liever niet levend hebben). Ja, maar wat als ze weer tot leven komen. ???….. Dus…..en zo creeer je dan weer het volgende probleem. Ja, we zijn nog wel een weekje zoet ben ik bang. Gelukkig is de stress iets minder dan vorige week. Hopen dat het hard gaat regenen, dan worden de boeren ook weer wat rustiger, want die willen zaaien.
Een heel verhaal, de volgende keer denk ik dat ik wel wat foto’s heb van landwerk en vrolijkere dingen, want de lente komt eraan!!
